Σε ανύποπτη στιγμή , και ενώ φωτογράφιζα μαθητές νηπιαγωγείου ένας μελαχροινός πιτσιρίκος με καστανά πελώρια μάτια γεμάτα αθωότητα με ρώτησε τι δουλειά κάνω .
Φωτογράφος, του απάντησα χαμογελώντας, δεν το βλέπεις ; Και τί είναι ο φωτογράφος με ρώτησε ξανά ;
Σάστισα , χαμογέλασα του χάιδεψα το κεφάλι και συνέχισα .
Από τότε όταν με ρωτούν το επάγγελμα μου απαντώ :
” Καταγραφέας συναισθημάτων της στιγμής , από διαφορετική γωνία θέασης με το δικό μου οπτικό πρίσμα , εμπνευσμένος από τη ανθρωποκεντρική έκφραση του Ελληνικού πολιτισμού από την αρχαιότητα έως σήμερα.”
